Van vlinders en roodpootschildpadden

We hebben besloten naar een Vlindertuin “verderop” in de straat te gaan. Rob heeft Google Maps geraadpleegd en het is maar twee kilometer lopen. De Vlindertuin is tot 14.00 uur open. We gaan lopen, midden op de dag, in de heetste maand van het jaar in Suriname. Of de afstand is vele malen meer dan gedacht of ik heb last gehad van jeugdige onbezonnenheid. We komen bezweet aan, Voor een dichte deur en een autootje op de parkeerplaats. “ Als u de tuin wilt bezoeken belt u dan dit nummer”. Rob heeft een simkaart gekocht en kan als hij wil heel Suriname afbellen. Dus dit s een klein klusje. Even later staat een vermoeide vrouw voor de deur. We worden heel vriendelijk ontvangen, betalen de toegang en nemen eerst en drankje. We raken met de gastvrouw, naar later blijkt een venezuelaanse, in gesprek. Samen met haar man Heeft ze 25 jaar geleden de Vlindertuin en vlinderkwekerij opgezet. Ze werken er hard aan, maar ze ziet de toekomst heel somber in. Geen bezoekers en de handel in vlinders wil ook niet vlotten. Er zijn maar 320 vlindertuinen in de wereld en de concurrentie onder kwekers is keihard. Maar daarover straks meer. Ze vertelt dat het ondanks de grote werkeloosheid in Suriname onmogelijk is om personeel te vinden. “ “Ik heb zelfs geprobeerd personeel of vrijwilligers uit Nederland hierheen te halen. Niks lukt, alles komt op mij en mijn man neer. We zien het niet meer zitten”. Ze verontschuldigt zich. Ze is ziek maar haar man zal ons rondleiden. We ontmoeten Roger. Een vrolijke Belg die naar al snel blijkt echt alles weet over vlinders ne niet te lui is om te werken en te ondernemen. Ik zal niet ingaan op de vlindersoorten die hij kweekt, het rups en popproces. De geïnteresseerden moeten ons maar een eer voor een etentje uitnodigen. Wel kan ik melden dat Rob en ik het leggen van een vlinderei van nabij hebben kunnen aanschouwen. DE kwekerij is gewoon geen commerciële succes. In Costa Rica worden kwekerijen op grote schaal onder optimale omstandigheden op poten gezet. Daar kan Roger niet tegen concurreren. “Niet getreurd” zegt Roger, dan ga ik slangen kweken. Hij moet na een paar jaar constateren dat ook dat niet werkt. Te veel ziektes en infecties. Delaatste slangen de hij nog heeft gaat hij binnenkort loslaten in de bush. “ Niet betreurd” denkt Roger, ik ga Cactusfruit kweken. Daar is hij al heel snel mee klaar. De bloei en groei duurt naar verhouding veel te lang. hij moet dan op een zodanige schaalgrootte gaan prodcuceren dat hij enorm moet investeren. In de tussentijd heeft hij een onderzoekslab opgezet om ziektes bij zijn vlinders en slangen te kunnen onderzoeken. Hij is ondernemer, producent, wetenschapper, echtgenoot en transporteur. dus geen cactusvruchten. “ Niet getreurd” denkt Roger. Ik ga roodpoot en geelpoot schildpadden kweken. Daar is hij nu mee bezig. Hij ziet de toekomst met iets meer vertrouwen tegemoet. Wij niet. Zijn bedrijf ligt op 7  ha oerwoud. 3 daarvan zijn voor zijn kwekerij activiteiten, vier zijn nauwelijks ontgonnen. We lopen met hem het oerwoud in. Daar lijkt Roger echt gelukkig!