Ditjes en datjes: de ochtend

Het ochtendritueel

We staan elke dag zo’n beetje rond 7 uur op. Gewoon omdat we dan wakker zijn. De jetlag zit nog in de beentjes, we slapen matig tot slecht en om 7 uur wil je je bed wel uit. tijd voor het ontbijt. We informeren vriendelijk hoe de ander geslapen heeft en vallen aan op de broodjes en het beleg. Rob is zo lief om dat elke ochtend klar te maken. Ik heb dat even bestudeerd n ik heb gezien dat het goed is. Ere wie ere toekomt. We zijn niet zo spraakzaam. Meestal zeur ik over de hitte en dat k zo ga zweten als het wat later op de dag is. Sommigen zeggen dat ik ruik, ik vind dat ik stink. Maar nog niet bij het ontbijt voor alle duidelijkheid. Rob drinkt koffie, ik thee. We checken onze telefoons. Weer geen internet. Als we niet kunnen appen dan moeten we maar met elkaar praten. Maar waarover zo vroeg in de ochtend? Het weer hebben we al besproken. Dan maar de tafel afruimen. 

De sanitaire stop

Aan het eind van het ontbijt ruimt rob de ontbijtspullen op. Ik kijk toe of alles goed gaat, een rol die bij me past. Jullie zullen begrijpen dat ik niet in detail in ga op datgene wat zich achter gesloten deuren afspeelt. Mijn conclusie is dat dat naar wens moet verlopen. We kijke elkaar in ieder geval blij aan als we ons weer op het platje treffen.  Het is dan al een stuk warmer. Ik begin mijn dagelijkse litanie dat ik niet weet at ik moet aantrekken en dat ik de hele dag zo zweet. Rob knikt minzaam, empatisch en straalt uit dat de keuze toch echt bij mezelf ligt. Met dank voor de goede adviezen van deze Suriname kenner. We wandelen naar het busstation. Uiteraard pas nadat Rob heeft gecontroleerd of alle deuren goed zijn afgesloten en het platje naaar behoren is geveegd. We moeten tante TIne immers te vriend houden.

De busrit naar Paramaribo

Hier ben ik kort over. Ik ga een apart item schrijven over dit bijzondere genomen. Momenteel voer ik een diepgaand onderzoek uit over de structuur, het verdienmodel, klanttevredenheidsonderzoek en de kwaliteit van de gebruikte voertuigen. Ik kom hier nog op terug. Een ding is zeker. Op de busjes staat dat ze 26 personen kunnen vervoeren. Voor de duidelijkheid de busjes worden in Zuid Korea gemaakt. Ik neem aan dat u een beeld heeft van de omvang van de gemiddelde Surinamer? Er gaan gen 26 Surinamers in 26 Koreanen. Gaat gewoon niet lukken!