Het erf van Tante Tine
27 oktober 2018
We zijn al anderhalve week in Suriname. Aan de Lelydorperweg staan achter het huis van Tante Tine 2 huisjes. Die bewonen Dick en ik voor vier en een halve week. De huisjes liggen achter in de tuin van Tante Tine, de hoofdbewoner van het huis. Het is er een oase van rust. Tante Tine bewaakt die rust op een uiterst vriendelijke, maar duidelijke manier. Ze wil weten, wat er op haar erf gebeurt. Om haar gezag te onderstrepen, lopen er twee hondjes op het erf (Luna en Emi) die je binnenkomst met een vrolijk geblaf aankondigen.
Nadat je een hek aan de weg hebt open gemaakt, loop je over een pad, links door de tuin van Tante Tine, naar de huisjes. Ze beschikken over een bordes van formaat, waardoor er de hele dag schaduw is. Dat is ook nodig bij een dagelijkse temperatuur van 30+. ‘s Morgens vroeg genieten we tijdens ons ontbijt op het bordes van de vogels die ons verwelkomen.
Als je achter onze huisjes door een tweede hek gaat, kom je in een grote boomgaard. Er staan bananenplanten en sinaasappel- en mangobomen. Er zijn volop vruchten die we mogen plukken. Heerlijk en een bijzondere ervaring.
Naarmate de tijd verstrijkt, genieten we meer. Een Surinaamse rust maakt zich van ons meester!
surinaamse rust
Gewoon gras, zeg maar het Hollandse raaigras of het parkachtige Festuca doet het niet in de schroeiende hitte van de tropen. Toch zie ik op de foto's een gazonbegroeiing lijkend op gras. Ik herinner mij uit Indonesië dat het dure gazon van de betere hotels geen echt gras kende, maar een soort van dicht groeiende klaver. Deze moest wel regelmatig worden besproeid, maar hoefde nimmer gemaaid te worden.
Hoe zit dat in Suriname?