Kininipaati heer we come.

” Rob, ik heb eigenlijk een beetje een gek voorstel” “ Die bestaan niet, kom maar op”. Een beetje verbaasd kijk ik hem aan. “ Nou, wat dacht je er van......” Ik twijfel even of ik het zal zeggen. “ Kom op nou, wat wil je zeggen?” “ Ik stel het volgende voor. Laten we een hotel boeken in Paramaribo en ons daar door de bus naar Adjoni laten oppikken”

Rob pakt zijn laptop en begint gelijk te googelen. “ Nou dat doe ik niet hoor, veel te duur. Maar Rob zou Rob niet zijn als hij niet blijft doorzoeken. “ Kijk nou heb ik iets, hotel Krasnapolsky, midden in Parimaribo tegen een redelijke prijs” “ Doen” zeg ik direct. Rob boekt een twee persoonskamer met twee tweepersonsbedden. Dat is mooi geregeld. Het reisbureau had ons verteld dat we daar om 9.30 uur zouden worden opgepikt door een busje met airco voor de reis naar Adjoni. Ik vond het niet zo’n fijn idee om op de dag zelf achterlijk vroeg naar Parimaribo af te reizen in een overvolle lokale bus. Zie hiervoor een van de vorige reisverhalen. Nu kunnen we lekker de avond doorbrengen in Parimaribo, op tijd naar bed, op tijd er uit en op weg. We vertrekken zondagmiddag uit Lelydorp naar P, checken in en gaan de stad in. We eten in CAFE Zuid en gaan op tijd naar bed. De volgende ochtend hoor ik Rob hoorbaar genieten van een warme douche.

Het busje staat om 9.30 voor de deur. Met 4 mede passagiers, onze reisgenoten voor de komende 3 dagen. Een Duits stel en twee gezonde Hollandse meiden. Het duurt even voor we Parimaribo uit zijn. De reden? De Highway, de toegangsweg naar P ligt over een afstand van minstens 6 kilometer helemaal open. Het begin van een nieuwe asfaltweg. Daarna kunnen we vaart maken. De geasfalteerde Highway op tot aan Adjoni. Bij Adjoni houd alles wat een beetje op een weg lijkt gewoon helemaal op en vindt verder vervoer alleen nog  maar met koraal boten over de rivier  plaats. We zien onderweg van alles. Grote stukken bos die gecontroleerd worden afgebrand om als akkerland te worden gebruikt. De as levert voor ongeveer 3 jaar voldoende voeding en mest. Daarna brand men een nieuw stuk af. Het verlaten deel vormt behoorlijk snel weer bos.Daar gaan maar 4 tot 5 jaar overheen.  Overal langs de Highway zie je kleine dorpjes. Vaak niet meer dan een paar hutten. Dan weer zie je stukken waar industriële houtkap plaats vindt. De tegenstellingen zijn groot. Een land in ontwikkeling met nog veel oude waardevolle cultuur. Met name de kleine dorpjes verbazen me enorm. “ Waarom ga je n godsnaam hier wonen”. Ver van de bewoonde wereld in The middle of nowhere? Waarom ga je niet naar de grote stad? Het is stil in de bus. Ieder zit daar met eigen verwachting en waarneming. We stoppen in Brownsweg voor een broodje en een plaspauze. Daarna weer op weg. Na 3,5 uur komen we in Adjoni aan. Een groot gekkenhuis. Alle koraal boten die over de Surinamerivier  het binnenland in varen komen hier aan om passagiers op te halen, verhuizingen te doen, bouwmaterialen aan te voeren of te functioneren als watertarief. Een groot circus. Een gekkenhuis van grootse omvang. Nog even voor de lezertjes. Adjoni ligt in vergelijking met Nederland zo’n beetje op de hoogte van Apeldoorn. Delfzijl is in dit voorbeeld Parimaribo. Onder Adjoni (of Apeldoorn dus)is  alleen  nog maar oerwoud. En daar gaan we dus naar toe. Naar Kininipaati!!!